The King’s Dilemma: Chronicles; Orta Çağ Avrupası’ndan ilham alan bir alternatif cihana götürüyor bizleri. Lywik isimli bir kıtada yer alan Ankist isimli bir krallıkta, büyük hanelerden birisinin başkanı rolünü üstlenmiş durumdayız; kıymetli kararların alındığı kurulda yeri geliyor öbür hanelerin görüşlerine dayanak vererek, yeri geliyor nüfuzumuzu kullanıp çoğunluğun aksi tarafında bir kararın çıkmasını sağlayarak olayların gelişimine tesir ediyoruz.
“Peki ne olup bitiyor bu krallıkta, nedir olayımız?” diye soracak olursanız; aslında daha evvel pek çok kere deneyim ettiğimiz şekilden bir öykü kelam konusu. Kapalı bir örgüt var; bunlar ne yapıp edip krallıkların sonunu getirmeyi başarıyorlar. Uzunca bir müddettir kendilerinden ses seda çıkmadığı için unutulup gitmiş durumdalar; krallıkta kimse onlardan haberdar değil. Bu da onları daha tehlikeli hale getiriyor. Yani günün sonunda kendimizi bâtın bir örgütle uğraş içinde bulacağımız bir macera bizleri bekliyor.
Ayrıca; yalnızca ana kıssaya odaklanmamış üretimciler, bu kıssanın etrafını da birtakım ayrıntılarla süslemişler. Yeri geliyor kıymetli bir keşfe kapı aralayacak kararlar alıyor, yeri geliyor savaş çıkaracak bir atak yapıyor, kimi vakit da yeni dostluklara kapı aralıyoruz. Sıradan bir olay üzere başlayan fakat sonrasında dallanıp budaklanan yan öyküler, oyuna renk katıyor. Ayrıyeten bu kıssaların kimileri, oyunun sonunda vereceğimiz gayretin nasıl sonuçlanacağını da belirleyebiliyor.
Konsey toplansın, kararlar alınsın…
The King’s Dilemma: Chronicles; aslında Reigns üzere oyunların müsaadeden giden bir imal; en kolay haliyle önünüze sunulan iki tercihten birisini seçip sonraki adıma geçtiğiniz bir oyun olarak tanımlamak mümkün. Amma velakin işi bu kolaylıkta bırakmayıp ortaya farklı katmanlar eklemiş, işin stratejik boyutunu derinleştirip daha keyifli bir deneyim haline getirmişler.
Hane seçiminden başka hanelerle münasebete, periyot başlangıçlarında uygulamaya koyacağımız projelerden benimseyeceğimiz ahlaki eğilime (moral alignment), hangi kaynaklara yük verip hangi maksatlara yöneleceğimize birçok ayrıntısı göz önünde bulundurmak gerekiyor.
Bazı oyunlarda olduğu üzere “Kararımı verdim, geçtim” üzere bir durum kelam konusu değil. Zafere uzanabilmeniz için hangi kararı vereceğiniz kadar o karara nasıl ulaşacağınız (hatta ulaşıp ulaşamayacağınız) ve o kararın ne üzere sonuçlar doğuracağı üzerinde de baş patlatmanız, stratejik atılımlar yapmanız koşul.
Bu atılımların her birisi oyunun sonunda kıymetini çok net bir halde anlayacağınız 2 temel pahaya tesir ediyor. Varsayım edebileceğiniz üzere, oyunun sonunda zafere mi uzanacaksınız yoksa hezimete mi uğrayacaksınız, bu kıymetlerden hangisinin yüksek olduğuna bağlı olarak belirleniyor.
Her ne kadar, genel itibariyle yeterli yazılmış bir oyun olduğunu düşündürtse de gözüme batan kimi yerler de olmadı değil. Bunlardan en bariz olanı, vakit çizgisini ihlal eden ve bu tarafıyla beni rahatsız eden olaylar.
Benzer biçimde, verdiğimiz kimi kararların çok daha tesirli sonuçlar doğurmasını beklerken, o beklediğiniz etkiyi göstermemesi; öte yandan birtakım kararların da olması gerektiğinden daha kıymetli sonuçlar doğuruyormuş üzere hissettirmesi benim için oyunun tesirini bir ölçü zayıflatan ayrıntılar oldu.
Başta belirttiğim üzere, kıssası daha evvel birçok defa karşılaştığımız bir kıssa. Bu istikametiyle de herkesin ilgisini çekmeyeceği aşikâr. Hatta kimi anlarda, oyundaki yan olaylardan birisini ana öykü haline getirselermiş daha ilgi cazip olabilirmiş diye de düşündüm.
Yazıyı bu türlü olumsuz değerlendirmelerle kapatıp oyunun hakkını yemek istemem. Genel itibariyle keyif aldığımı söyleyebilirim; Suzerain’den yıllar sonra, bu cinste uygun bir örnek daha görmek hoş oldu. Tipi sevenler için âlâ bir alternatif, daha evvel hiç bu cins oyunlara bulaşmamış olanlar için de hoş bir başlangıç olabilir.